Lubaczów to rodzinne miasto malarza, który  dzięki swej twórczości oraz pracy pedagogicznej zdobył sławę i uznanie. Na zajęciach zapoznaliśmy się z sylwetką tego artysty, a także mieliśmy okazję podziwiać jego obrazy – wykorzystując oczywiście niezawodny Internet. Może kiedyś będziemy mogli zobaczyć dzieła naszego rodaka „na żywo”…

Stanisław Mieczysław Dębicki (ur. 1866 Lubaczowie, zm. 1924 w Krakowie), polski malarz i ilustrator książek.Studiował malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza, następnie w Akademii Monachijskiej. W latach 1890-1891 studiował w Akadémie Colarossi w Paryżu. Początkowo pracował jako nauczyciel rysunku w Szkole Przemysłu Ceramicznego w Kołomyi, potem przyjął posadę w prywatnej Szkole Rysunku Marcelego Harasimowicza we Lwowie. Od 5 listopada 1909 r. był zatrudniony w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, początkowo jako asystent, od 1910 r. docent, a od 27 października 1911 r. na stanowisku profesora, obejmując osieroconą po śmierci Stanisława Wyspiańskiego katedrę malarstwa religijnego i dekoracyjnego. Prezydent Rzeczypospolitej pismem z 24 marca 1923 r. mianował Dębickiego profesorem zwyczajnym z datą 1 kwietnia 1923 r. Interesował się tematyką huculską, malował też sceny z życia gett żydowskich w małych miasteczkach, realistyczne typy mieszkańców a także wizerunki dzieci i autoportrety. W grafice użytkowej (zdobnictwo, ilustracje książek)ulegał stylizacji secesyjnej i wpływom drzeworytu japońskiego. Nieobce były mu kompozycje alegoryczno-symboliczne. Malował generalnie niewiele, poświęcając się głównie pracy pedagogicznej. Dębicki odszedł na emeryturę 30 września 1923 r. W ciągu tego okresu przez jego pracownię przewinęło się blisko osiemdziesięciu studentów. W okresie krakowskim Stanisław Dębicki był również pedagogiem w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet, prowadzonej przez Marię Niedzielską.
Twórczość tego słynnego lubaczowianina można obejrzeć na stronie Pinakoteki:
http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Debicki/Index.htm